Στο νησί, φέτος, ένιωσα πολλές φορές πράγματα που δεν μου υπαγορεύτηκαν από καμιά συγκεκριμένη περίσταση, παρά μόνο από φευγαλέα πρόσωπα άλλων εποχών και τα λόγια τους που ήταν διακριτά και ειλικρινή.
Αφέθηκα σε μια υποχρεωτική ευδαιμονία που μου πρόσφερε η ζέστη και το αλάτι της θάλασσας σε συνδυασμό με τις κραυγές έκπληξης του παιδιού, όταν συναντιόταν με την τρέλα του αέρα και τη δροσιά του νερού. Όπως εκείνη χρειάστηκε περίπου δυόμιση βδομάδες για να εξοικειωθεί με τα καινούρια στοιχεία, έτσι κι εγώ χρειάστηκα καιρό για να συμφιλιωθώ με το γεγονός ότι υπάρχω ανάμεσα στους ανθρώπους ξανά.Με ένοιαζε πολύ η μοναξιά μου και την αποζητούσα διαρκώς, γιατί ένιωθα να με βαραίνουν οι μήνες που προηγήθηκαν. Και ήταν όντως έτσι από τον περασμένο Φεβρουάριο κι έπειτα, αφού η διάθεση και η αδράνεια καθώς και η διάθεση μου για δημιουργία εναλλάσσονταν σαν καρδιακές αρρυθμίες. Δεν ένιωθα καμία σταθερότητα στο έδαφος που πατούσα, στις πράξεις και τις υποσχέσεις μου.Ακόμα και οι αγκαλιές μου αποδεικνύονταν σεισμικές. Πολλές φορές απομακρύνθηκα από ανθρώπους για να μην με ταράζουν και να μην υποχρεωθώ να αμυνθώ ώστε να περιφρουρήσω την ηρεμία που ήθελα να νιώθω. Φυσικά, αποδείχτηκε ηλίθιος και αφελής ο τρόπος μου, αφού αρκούσε μια απλοϊκή κουβέντα ή ένα σχόλιο ακόμα και δια τηλεφώνου για το βάρος που έχασα φερ'ειπείν ή για κάτι ανάλογης ελάσσονος σημασίας, ώστε να βρεθώ στα τάρταρα.
Θυμάμαι πως, ξανά, άρχισα να αναρωτιέμαι για την ιδιότητά μου και τον εαυτό που φέρω προς τα έξω,να με αμφισβητώ εξαιτίας ενός ειρωνικού λόγου που τώρα που το καλοσκέφτομαι παραήταν γελοίος και αλαζονικό. Μα, εγώ αγαπώ τους οικείους μου και κάνω πάντα ό, τι μου λένε. Συμμορφώνομαι πάραυτα για να γίνω αρεστή και να διασκεδάσω τις επικίνδυνες εντυπώσεις. Με άλλα λόγια, είμαι χαμαιλεοντική. Δεν με νοιάζει πια να δείξω τον αληθινό μου εαυτό όπου δεν υπάρχει τόπος για να ξεδιπλωθώ.
Το έμαθα με ψυχικό κόστος αυτό και καθώς η πτωτική μου περίοδος είναι κρυφή και παραμονεύει, αποφάσισα να μην ξοδεύω τα λιγοστά μου αποθέματα δύναμης σε λάθος μάχες. Ό, τι έχω περισώσει από την μπλε μου περίοδο είναι ταπεινό και πολύτιμο και ταυτόχρονα χρήσιμο για τα επόμενα βήματά μου ακόμα κι όταν αγνοώ την πρόθεσή τους.
Αφέθηκα σε μια υποχρεωτική ευδαιμονία που μου πρόσφερε η ζέστη και το αλάτι της θάλασσας σε συνδυασμό με τις κραυγές έκπληξης του παιδιού, όταν συναντιόταν με την τρέλα του αέρα και τη δροσιά του νερού. Όπως εκείνη χρειάστηκε περίπου δυόμιση βδομάδες για να εξοικειωθεί με τα καινούρια στοιχεία, έτσι κι εγώ χρειάστηκα καιρό για να συμφιλιωθώ με το γεγονός ότι υπάρχω ανάμεσα στους ανθρώπους ξανά.Με ένοιαζε πολύ η μοναξιά μου και την αποζητούσα διαρκώς, γιατί ένιωθα να με βαραίνουν οι μήνες που προηγήθηκαν. Και ήταν όντως έτσι από τον περασμένο Φεβρουάριο κι έπειτα, αφού η διάθεση και η αδράνεια καθώς και η διάθεση μου για δημιουργία εναλλάσσονταν σαν καρδιακές αρρυθμίες. Δεν ένιωθα καμία σταθερότητα στο έδαφος που πατούσα, στις πράξεις και τις υποσχέσεις μου.Ακόμα και οι αγκαλιές μου αποδεικνύονταν σεισμικές. Πολλές φορές απομακρύνθηκα από ανθρώπους για να μην με ταράζουν και να μην υποχρεωθώ να αμυνθώ ώστε να περιφρουρήσω την ηρεμία που ήθελα να νιώθω. Φυσικά, αποδείχτηκε ηλίθιος και αφελής ο τρόπος μου, αφού αρκούσε μια απλοϊκή κουβέντα ή ένα σχόλιο ακόμα και δια τηλεφώνου για το βάρος που έχασα φερ'ειπείν ή για κάτι ανάλογης ελάσσονος σημασίας, ώστε να βρεθώ στα τάρταρα.
Θυμάμαι πως, ξανά, άρχισα να αναρωτιέμαι για την ιδιότητά μου και τον εαυτό που φέρω προς τα έξω,να με αμφισβητώ εξαιτίας ενός ειρωνικού λόγου που τώρα που το καλοσκέφτομαι παραήταν γελοίος και αλαζονικό. Μα, εγώ αγαπώ τους οικείους μου και κάνω πάντα ό, τι μου λένε. Συμμορφώνομαι πάραυτα για να γίνω αρεστή και να διασκεδάσω τις επικίνδυνες εντυπώσεις. Με άλλα λόγια, είμαι χαμαιλεοντική. Δεν με νοιάζει πια να δείξω τον αληθινό μου εαυτό όπου δεν υπάρχει τόπος για να ξεδιπλωθώ.
Το έμαθα με ψυχικό κόστος αυτό και καθώς η πτωτική μου περίοδος είναι κρυφή και παραμονεύει, αποφάσισα να μην ξοδεύω τα λιγοστά μου αποθέματα δύναμης σε λάθος μάχες. Ό, τι έχω περισώσει από την μπλε μου περίοδο είναι ταπεινό και πολύτιμο και ταυτόχρονα χρήσιμο για τα επόμενα βήματά μου ακόμα κι όταν αγνοώ την πρόθεσή τους.