Σελίδες

Το παράπονό μου είναι πως δεν με λένε Γιώργο


αν συνέβαινε κάτι τέτοιο 

θα είχα άλλο κύρος και ύφος 

ο λόγος μου θα μετρούσε 

τα επιχειρήματά μου θα έστεκαν 

οι λέξεις δεν θα ήταν γλυκερές 

ο φόβος θα ήταν θεμιτός 

αφού η ανδρεία δικαιολογημένη 

η οργή και το χέρι στο τραπέζι απαιτητά

δε θα κινδύνευα τα βράδια

θα έπινα όσο γούσταρα χωρίς να κριθώ 

δεν θα με ένοιαζε η μόδα και το μποτέ

-αρκεί που θα’χα την αυθεντική αρσενική μου μυρωδιά-

θα κάπνιζα στο δρόμο χωρίς να ξενίζει σε όποιον περαστικό

θα ήμουν κουλ απλά, όταν η εκφορά της λέξης “ποιητής” συνέβαινε 

η πολιτική συζήτηση και η αναρχία θα στηρίζονταν στα στιβαρά μου λόγια κι αυτά των φίλων μου

θα είχα δίκιο σχεδόν από την αρχή επειδή η λογική μου είναι τετράγωνη 

δυστυχώς το όνομά μου είναι Γεωργία

η ποιήτρια μένει ,σαν ιδιότητα, μέσα μου

και σαν λέξη, χωρίς εκφορά

το φύλο μου με καταδίκασε χωρίς να ερωτηθώ 

κι έτσι, ανάλαφρη, ακκίζομαι

χαίρομαι τα μικρά βυζιά μου 

τη λεπτή φωνή μου

και την απαραίτητη επίγνωση 

του να είμαι συνετή 

κερνάω τσάι στις επτά ακριβώς, αν θέλετε,

μα το δαχτυλάκι σας δεν μπορεί να φτάσει 

σε χάρη το δικό μου,

έτσι που τεντώνεται και στέκει 

σαν χαρισματική πένα