Ο χάρτης συγκρατεί λίγες κόκκινες πινέζες όλες μαζί συνθέτουν μια αξιοθρήνητη προσπάθεια ψυχικής σύνδεσης στον εκάστοτε  τόπο μια ιστορία χαράς μα τελικά πόνου απωλειών γνωστών άγνωστων εμμονικών αγκυλώσεων σε παρελθοντικά λάθη διαρκούς φθοράς δεν είναι αρκετός ο εαυτός για να με κρατήσουν σαν μια αλησμόνητη πινέζα στην καρδιά τους η μοναξιά ξυρίζει εμμονικά μια διαφορετική πλευρά του κρανίου μου κάθε εποχή κι έτσι κρυώνω αλλιώς δεν ταιριάζω κάπου συγκεκριμένα τελικά ένα διαμετρικά αντίθετο πασπαρτού το κλάμα προσπαθήσει να καλύψει όλη την επιφάνεια των ψυχογεωγραφικών μου κατακτήσεων μερικές είναι βραχώδεις οροσειρές άλλες βαλτώδεις λεκάνες μπερδεύονται οι άνθρωποι με τα δάκρυα λυπούνται απωθούνται μα κυρίως τα καταπίνουν στον ύπνο τους κάθε βράδυ ως επιβεβλημένη αναπλήρωση γαστρικών υγρών τίποτα δεν πρέπει να πάει στράφι κι όλα τελικά θα πάνε