Είμαι παιδί ένα μέτρο ύψος

βλέπω τον θάνατο για πρώτη φορά

θάψαμε το πουλί μαζί με τη μαμά 

από πάνω μια πέτρα βαριά 

τι ένιωσε;

η μαμά κλαίει 

γιατί την έβρισαν 

είναι «καλλιτέχνης» λένε 

σαν να μην έχει νόημα

όπως ο θάνατος ενός πουλιού

εγώ δεν κλαίω αλλά 

το πουλί θα το φάνε τα σκουλήκια

κι αυτό είναι κάπως στενάχωρο

δεν είχε ψυχή που τώρα περπατάει;

είδα τον θάνατο για πρώτη φορά 

το θυμάμαι σαν χθες 

το πουπουλένιο σώμα 

απλά νεκρό