Οι μέρες που ξέπλενε η θάλασσα/
βοερές, ψυχρές κι ανώφελες /έπαιρνε την αρρώστια στον βυθό /κοράλλια φωσφόριζαν ψάρια κατάπιναν/τον πόνο κι έσκαγαν/τσιμπούσαν οι ψαράδες κομμάτια κρέατος/η είδηση του αφανισμού ερχόταν /πάντα από τα βαθιά/έμενε ανεξήγητη στους απλούς ανθρώπους/σαν τη λύπη που φωλιάζει και σκληραίνει/υπόλογη εγώ για μια γενοκτονία ιχθύων ή /ο πόνος που εγκυμονούσα για χρόνια/δεν έμαθα τίποτα πέρυσι το καλοκαίρι /παρά πως τα μάτια του θανάτου είναι μπλε