Σελίδες

mors certa

Η θλίψη τελικά, αυτή περνάει απ'το στομάχι,
εποπτεύει και υποτιμά ό,τι πριν λίγο έφαγα -
κυρίαρχη στο χώρο.
Σαν μητρική ματιά,
ελεγκτική κι όχι παρήγορη
εκβιάζει δάκρυα, παρωχημένα
στυφά, πολυκαιρισμένα.
Αυτή η μέγαιρα.
Μην ανησυχείς, όμως!
έχω μεθόδους.
Είσαι εσύ και το λογικό μυαλό σου
ενάντια σ'αυτήν και το δικό μου.
Θα τη στραγγαλίσουμε πριν προλάβει.
Αυτή η μήδεια.
Στη σκέψη πως καμουφλάρεται
μειδιώ κι οπλίζομαι - νομίζω-
παραπάνω.