Σελίδες

Ο χρόνος θα μένει

Δύο μικροσκοπικά μπαλόνια ανοίγουν
τον δρόμο για τη ροή· κόκκινη ροή
η ζωή σου είναι μέσα

στα μάτια σου·
αχνοφέγγει

το δέρμα σου απαλό, άσπρο σαν χιόνι
ζεστό και κρύο μαζί
σαν πάχνη και κοφτερός αέρας

Ρε μπαμπά είσαι μωρό
και χωράς στα χέρια μου μέσα
κι αυτή η αλληλουχία όσο ταιριαστή
στον ρου

άλλο τόσο πονάει, πονάει

Δεν έχω θεό να αναμετρηθώ κι έτσι
έβαλα κάτω όλα τα ονόματα λουλουδιών και δέντρων που μου έχεις μάθει
είναι τόσα ρε μπαμπά, τόσα πολλά!
κι άλλοι τόσοι τρόποι να φυτέψω και να βγάλουν ρίζες πολλές
όσες θα είναι οι μέρες μαζί

Αρκεί να μου πεις
πως θα αντέξεις

Γιατί θα αντέξεις
για κάμποσα χρόνια
έχεις τόσες ιστορίες να πεις

ο πόνος σου πρέπει να στραγγίζει

η αγάπη είναι το μαύρο διαμάντι
που μένει
να αναγνωριστεί.