Έχεις δει, μου λέει, κεφάλι 

ανθρώπινο 

πατημένο από ρόδα;

Το μόνο που σκέφτηκα

(αυτό μπόρεσα)

πως τα κατάφερνε 

μετά από τέτοια δουλειά 

να έρχεται τα βράδια

στο σπίτι 

να ακουμπάει 

χαμόγελα και

χάδια 

στα παιδικά μας μάγουλα

κανένα σύνδρομο δεν σώζει 

τους ανθρώπους που αναμοχλεύουν 

τα σωθικά μας 

όπως οι κηπουροί το χώμα 

στο τέλος ζητούν 

μια μητρική αγκαλιά 

και

κλαίνε χωρίς ήχο 

αφού δεν βρίσκουν