Γράμμα

Αν σου έγραφα για να κάνω ειρήνη
με τον εαυτό μου
δεν θα σου απευθυνόμουν στον πληθυντικό
κι ούτε θα έγραφα για τα ωραία που μου χάρισες, την τρυφεράδα σου όταν ήμουν άλλη, μικρή

το τρένο σου έρχεται, ήδη κατέβηκες
έναν όροφο για να ζεις μοναχικά
-όλα τα ζώα το κάνουν αυτό εξάλλου-

Έτσι, θα σου γράφα για λουλούδια
την θλίψη των ασφοδέλων
την αγνότητα των λυσιάνθων και
την μοναξιά των κάκτων

το λίπασμα πάντα μού έλειπε

κι αυτό που στην ουσία θα έλεγα είναι:
ευχαριστώ και καλό δρόμο

εγώ θα είμαι εκεί για να απαθανατίσω την πομπή
σαν να μην υπήρξα κόρη κανενός

αφού
τη μαγιάτικη μέρα που
ξαναγεννήθηκα κανείς σας δεν αγκάλιασε
το νέο πλάσμα, από εξαιρετική άγνοια
βολική θαλπωρή και μαραμένη υποκρισία
εμείς οι παρόντες γιορτάσαμε τη γέννησή μου
με λίγα τσιγάρα, καφέ και κινέζικο φαγητό

Ξεφεύγω.

Θα σου γράφα για εμένα στο γράμμα
και θα το άφηνα στα σταυρωμένα χέρια σου.
Έτσι κι αλλιώς, μάταιο θα ήταν να το διαβάσεις.