Σελίδες

θραύσμα (μνήμης) Ι

Δεν θυμάμαι τώρα, το είχα κάπου διαβάσει, σαν φράση αστραπή, "το πνεύμα είναι πολτός". Ποιο είναι το συγκείμενο και τι ήθελε να πει το υποκείμενο της γραφής αυτής, λίγο με απασχολεί τώρα δα που το δικό μου πνεύμα είναι ένας πολτός· ένας φαιόχρωμος πολτός με υφή σαν υγρό άζωτο και ζελέ μαζί. Μια ανατριχιαστικά δύσκολη στην περιγραφή υφή που όμως - μόνο αυτή-αποδίδει την κατάσταση του πνεύματός μου. Θα γράψω, δεν θα γράψω, είμαι ανάξια, αφρόντιστη, έξυπνη, ηλίθια, οξυδερκής, αστεία, κρύα, με ορθοστατική υπόσταση, ειλικρινής, ψεύτρα, μια ψεύτρα τριάντα έξι χρονών, γυναίκα παιδί, γυναίκα σου, ξεκωλάκι, μονόχνωτη, ρυπαρή, καθαρή, γεμάτη ζωή μέσα μου, κούφια.
Επιστρέφω, το πνεύμα μου είναι πολτός. Οικειοποιούμαι το πνεύμα, τον πολτό τον τοξικό χείμαρρο των λέξεων, την ταξικότητα των λέξεων "πνεύμα" και "πολτός".
Θέλω να μεθύσω και να καταλάβω. Δύο αρχίδια μέσα στο ποτό μου· όχι, στάσου! κερασάκια γλασέ κολυμπάν, από αυτά που νομίζεις πως είναι πανάρχαια, όταν τα βλέπεις αλλά πάραυτα τα τρως. Όλο το όνειρο σε αυτά βασίζεται και φυσικά στον τυχοδιωκτισμό μου. Αλλιώς πως θα έπαιρνα τέτοια απόφαση μέσα σε πέντε δευτερόλεπτα του κλάσματος, να τρέψω το σώμα μου σε φυγή;