Σελίδες

La beauté est dans la rue

Αχ, πόση ομορφιά βρίσκω στη σαπίλα και τη βρωμιά μέσα. Με τα στατιστικά μου δεδομένα στην τσέπη όλη η ομορφιά βρίσκεται στη λάσπη της Αθήνας, όλη η ομορφιά βρίσκεται στην Ομόνοια, το Μεταξουργείο, τα Εξάρχεια. Όλη η ομορφιά βρίσκεται εκεί που η νορμαλιτέ δεν το περιμένει. Ζω σαν φυσιοδίφης αυτής της ομορφιάς και πονάω που δεν λάμπει όπως τα  φω μαργαριτάρια στα αυτιά της Άνιας. Ξέρετε η Άνια είναι μια ηρωίδα. Με  το απλοϊκό ψευδόνομά της λύνει και δένει λέξεις και επιχείρηματα. Φτιάχνει έργα και αναδεικνύει παλιές αγάπες μέσα από τις στάχτες τους.
(Άνια, σε ευχαριστώ που υπάρχεις για να μου θυμίζεις τι δεν θα γίνω ποτέ, σε ευχαριστώ που υπάρχεις και μπορώ να προφέρω ένα κατά τα άλλα ανυπόφορο όνομα )
Μιλούσα για την ομορφιά σε αυτή εδώ την πόλη, την τυραννισμένη από το ψέμα και την υποκρισία. Οι άνθρωποι όπως η Άνια που ζουν στα χαρτόκουτα κατέχουν όλη την αλήθεια και την ελπίδα της ύπαρξής, όμως κανείς μας δεν διαθέτει την διαύγεια και την τόλμη που απαιτούνται για να αφουγκραστούν αυτήν την αλήθεια. Ό,τι δεν τολμάμε εμείς οι προνομιούχοι να διεκδικήσουμε, το διατρανώνουν αυτοί με όλο τους το θάρρος και την παιδική γαλήνη.
Ξέρω πως αυτές οι γραμμές δεν θα διαβαστούν σαν κάτι σημαντικό και ιδιαίτερο, αλλά μόλις έσκισα το χειρόγραφό μου και το δίπλωσα επιμελώς για να σου το δώσω σαν κάτι ελάχιστο από έμενα.