Ψυχοπίεση

Μια μέρα κατάπια
ολόκληρο το κουτί
της δυστυχίας
Μία μέρα δεν ζούσα

Περνούσαν άνθρωποι
μου άφηναν δώρα
ως και ατίθασα άσπρα άλογα
μου άφησαν
(Εσένα σε προστάτεψα από το μπανάλ θέαμα, μητέρα )

Δεν άγγιξα φαγητό
μόνο νερό, σεντόνι,
σκιές, τη σκέψη.
Το κεφάλι μου έμπαζε
αέρα πνιχτό.

Εξήγησα τα ίδια άδεια
υπό ανάκριση
στο ασθενικό κρεβάτι
(Οι άνθρωποι οικτίρουν αυτό που δεν γνωρίζουν)

Έγραφα άμοιρος,
μια άλλη οδύσσεια και
μήνες φτύνω και
βγαίνω,

αναζητώντας

αξία
για να υποτιμήσω
το μάταιο.