απορίες και θεϊκά λάθη

Αν η Μαίρη ήταν τελικά η Θεός
κι όχι απλά η αχραντη παρθένος
θα ψιθύριζε να γεννηθούν
από το σπέρμα του θεου
πολλά μικρά νουφαρα, να ανθίσουν στις λίμνες,
να εκβαλουν μικρά νεραιδακια
σαν άγγελοι - για να μην παρεκκλινουμε τελείως-
ο κάθε άνθρωπος θα είχε
έναν τέτοιο φροντιστή,
να μπορεί να απευθύνεται, να μη νιώθει μοναξιά, να υπάρχει ένα μόνιμο φως
στην ψυχή του κάθε ανθρώπου
κι όταν έρχεται η ώρα του θνησκειν,
να μην υπάρχουν μετάνοιες,
αναστεναγμοι και θλίψη τόση,
μα πια μια γαλήνη και γλυκιά συμφιλίωση πως:
"να! φτάνει όσο ζήσαμε κι ήταν όμορφα"
χωρίς κακία και μίση.
Μα, τα έκανε μαντάρα ο τα πάντα πληρών,
η σοφία του δεν ευδοκιμησε
αφού δεν έδωσε
έναν ικανό ρόλο στη γυναίκα
και στα λοιπά,
πλην του ανδρός,
πλάσματα.