Ένας κάποιος Μπλουμ

τα δόντια μισεί που
συνωστίζονται στο στόμα
μοιάζουν με φθόγγους που
αμάσητους καταπίνει
κάθε νύχτα μαζί με την κούρασή του

ζωή που ζει χωρίς εκπλήξεις
χωρίς έκπαγλα όνειρα
όπως μια διαδρομή στην εγνατία οδό
και μια ανάγνωση κυριακάτικης φυλλάδας

μικροαστός και τακτικός
κρεμάει σε κάθε εθνική επέτειο

την ατσαλάκωτη στο μπαλκόνι
μαζί με τις ενοχές για την λαθροθηρία

στα νέα των οχτώ τα τέσσερα μάτια του
και η γλώσσα τσιτωμένη κι ευφραδής
σε συζητήσεις επικαιρότητας
στοίχημα πάμε και μπάλα

η μέρα του φτηνή εκπνέει
κι όλα παραμένουν μεγαλύτερα

έτσι ανήμπορος που είναι

έστω και για εφιάλτες