Σελίδες

ξαναψάξε με

Μια φανταστική μέγκενη στρίβει τον παράμεσο.Έχει πάνω της μια λευκή πέρλα. Καθρεφτίζει μια ζωή, τη ζωή μας. Τα θέλω, τα πρέπει, την ομορφιά και την ασχήμια. Κάθε τόσο σου γυρνάω την πλάτη για να με ψάξεις. Θα το κάνεις λίγο πριν ξυπνήσεις, θα μου πεις "μη φύγεις", θα σου νεύω και θα πω "δεν έφυγα καρδιά μου". Πως να φύγω από δω; Ποια τιμωρία να σου επιβάλω και για πόσο; Ζούμε μια ζωή και για τόσο λίγο. Πριν μια βδομάδα μου κόπηκε η ανάσα μέσα σ' ένα όνειρο. Δεν διάλεξα τίποτα καινούριο, δεν ρίσκαρα τίποτα. Έμεινα εδώ, να φροντίσω εμένα κι εσένα. Βάζοντας το κεφάλι μου στο φούρνο ένιωσα να κυνηγώ κάτι άπιαστο, μια οφθαλμαπάτη σε μια παράξενη γιαπωνέζικη θάλασσα. Βγήκα και τα χέρια μου ήταν ιδρωμένα, εγώ στεγνή, χωρίς βάρος, γεμάτη μνήμες λίγων ημερών, με μια απόφαση να τηρώ ευλαβικά. Βούτηξα στην ακτινογραφία και δεν βρήκα καμιά καρδιά αποτυπωμένη. Ήταν κρυμμένη πίσω από τον κλωβό, θωρακισμένη κι άθραυστη. Μια γέρικη, σταθερή, μικρή καρδιά. Με παλμούς ίσα -ίσα να της φτάνουν για την καθημερινή ανάσα.