Είχα κολλήσει τη μούρη στο τζάμι κι έτσι που άχνιζε η ανάσα μου ,πρόβαλλαν μπροστά σταγόνες.Τις έγλειφα μετά,σαν ζαχαρωτά.Κάνα δυο φορές η ίδια ιστορία.Παρατηρούσα την κόκκινη άκρη της μύτης μου αλληθωρίζοντας χαζά.Με κοίταζε κι ο σκύλος σαν ν'απορούσε.Μια τρύπα έχασκε κάτω απ' τα μαλλιά.Αν την εξέταζες με προσοχή θα 'βρισκες τα πάντα για μένα.Σίγουρα.Όλα φάτσα φόρα,εκτεθειμένα,απλά,άτακτα.Τόσα χρόνια,σκέψεις,όνειρα.Κόντευαν να χυθούν στο εσωτερικό του αυτιού.Γαλήνη.Και σκέψη ούτε μία.
Να μοιραστούμε μια μπανάνα;Είναι άγουρη και ξέρω πως σου αρέσει.Είσαι γκουρμέ τύπος για σκύλος.Σου μιλάω κι ας μην έχεις μιλιά-έλλογος είσαι από μένα πιο πολύ.Μόνο η ζέστη απ το χνώτο σου φτάνει.Για να ζεσταθώ.Σε κάποιον είπα πως θέλω να φύγω από δω.Εδώ που όσα και να χω νιώθω κενή και τρηματώδης.Να πάω βόρεια να δικιολογώ και την κατάθλιψη.Κάπως έτσι δεν πάει;Ο ήλιος θέλει χαμόγελα.Αληθινά.Κι αλήθειες.Ουδέν κρυπτόν.Να πάω αλλού λοιπόν.θα σας πάρω και τους δυο μαζί μου.Το χω δηλώσει κιόλας με μελάνι κατάσαρκα.Είτε με σάρκα λοιπόν είτε χωρίς, μαζί.Θα είμαστε.Είμαστε.
Έχω πειστεί.Η πολλή σκέψη φταίει για όλα.Και η λέξη "προσπαθώ".Έχω πάψει να προσπαθώ.'Η κάνω ή δεν κάνω.Η πράξη και η απουσία της.Πιο έντιμο.Το λεγε κι η ταφόπλακα (όχι πως την έχω δει από κοντά) του Χένρι:Don't try.Να τρεις λέξεις, να συμπυκνώνουν το νόημα μιας ζωής.Εγώ για τη δικιά μου, άμα πέθαινα σε λίγο ,δεν τις έχω.Μπορεί να αράδιαζα εκατοντάδες άλλες ανούσιες μα τρεις δεν θα'χα.Μπορεί και να νομίζω πως τις έχω.Γραμμένες στην πλάτη.Μα θα λιώσουν έτσι κι αλλιώς.Τίποτα παντοτινό.Ισως μόνο το ποτέ και οι αρνήσεις.Αν είσαι απαισιόδοξος.Που είμαι.Και το προτιμώ γιατί ενέχει και ρεαλισμό.Κάτι φορές που φουσκώνω σα διάνος από αισιοδοξία,λέω πως δε θ'άλλαζα τίποτα στα χρόνια που έζησα.Κάτι φορές.Τότε όλα φαίνονται σωστά ,σε τάξη, εν τάξει, κι εγώ με στόχο και δυνάμεις σωρό.
Πιο πολύ όμως,συνήθως, ακουμπάνε τα μουστάκια μου στην επιφάνεια της ιλύος,τη γαργαλάνε και μου υπενθυμίζουν πως είναι ώρα ν'ανεβαίνω.Κι υπακούω.Παίρνω τόξα και στοχεύω ξανά, έχω όνειρα ,έχω απόθεμα στη φαρέτρα.Κι όλα καλά.Καθησυχάζω τότε τους πάντες.Μαμάδες, μπαμπάδες, αδερφούς, κουνιάδες,αγαπητικό και φιλενάδες.Ο ήλιος είναι ακόμα πάνω απ'τα κεφάλια μας.Το μερτικό μας του το ζητάμε καθημερινά και αδιαλείπτως.Έτσι;Έτσι.Κι έχει ο θεός, που λένε και οι γραίες.Έχει ο θεός λέω κι εγώ, κι αισθάνομαι ανακόλουθη.Γιατί δεν το πιστεύω.Φούμαρα είναι όλα αυτά για να ξυπνάς την επόμενη μέρα ευδιάθετος και διαθέσιμος.
Πιο πολύ όμως,συνήθως, ακουμπάνε τα μουστάκια μου στην επιφάνεια της ιλύος,τη γαργαλάνε και μου υπενθυμίζουν πως είναι ώρα ν'ανεβαίνω.Κι υπακούω.Παίρνω τόξα και στοχεύω ξανά, έχω όνειρα ,έχω απόθεμα στη φαρέτρα.Κι όλα καλά.Καθησυχάζω τότε τους πάντες.Μαμάδες, μπαμπάδες, αδερφούς, κουνιάδες,αγαπητικό και φιλενάδες.Ο ήλιος είναι ακόμα πάνω απ'τα κεφάλια μας.Το μερτικό μας του το ζητάμε καθημερινά και αδιαλείπτως.Έτσι;Έτσι.Κι έχει ο θεός, που λένε και οι γραίες.Έχει ο θεός λέω κι εγώ, κι αισθάνομαι ανακόλουθη.Γιατί δεν το πιστεύω.Φούμαρα είναι όλα αυτά για να ξυπνάς την επόμενη μέρα ευδιάθετος και διαθέσιμος.
Μα δε γουστάρω πια να τα πιστεύω.Πιο μικρή πίστευα και σε παραμύθια κι άλλα τέτοια σαχλά.Μα τώρα όχι.Τσ.La vie est la farce à mener par tous.Κι όσο να'ναι δεν είν'ανάγκη να είσαι Ρεμπώ για να το σκεφτέις ή να το πεις και να σε πιστέψουν.